Niet te stoppen

En weer is Nederland een bewoonbaar verklaard parkeer terrein rijker.

Tuinveld, 's Gravenzande

Nieuwland deel 2

Ik had al eerder over Nieuwland geschreven. Uit die studie bleek dat, door de wens om compact te bouwen, er relatief veel openbare ruimte gecreëerd moet worden.
In Nieuwland is ca. 64% van de ruimte openbaar gebied. Zodra kavels kleiner worden dan 300 m² wordt het lastig om op eigen terrein te parkeren. Door iets minder compact te bouwen kan het aandeel openbare ruimte enorm worden verkleind. Minder bestrating leidt tot een prettiger woonklimaat.

Help Almere zinkt!

De Romeinen wisten het al.
Tot aan de tweede wereld oorlog wisten wij het ook.
Niet elke plek is geschikt om een stad te stichten.

Na de oorlog moest in Nederland alles anders.
Vanaf nu zou het ruimtelijk beleid wetenschappelijk
worden aangepakt. Het land was maakbaar, en moest
zich maar schikken naar de wil van Den Haag.
Dankzij de bulldozers en graafmachines konden deze
aspiraties waar worden gemaakt.

Almere is hier een mooi voorbeeld van. Het is een publiek geheim
dat woonwijken gebouwd op zandgrond de beste woonomgevingen opleveren.
Kijk naar het Gooi, Wassenaar, Haren, Heemstede of Gorssel.
Woongebieden die al jarenlang meegaan en nog steeds ongekend
populair zijn.
Toch kiest de overheid er voor om grote uitbreidingen
te plannen op klei en veengronden.
Politieke motieven en maakbaarheidsidealen, spelen hier een doorslaggevende rol.
Inmiddels blijkt de maakbaarheid toch tegente vallen.
Het zand, in grote hoeveelheden door bulldozers en graafmachines
aangebracht, zorgt voor sterke bodemdaling. Almere zal  de komende
jaren alleen nog maar verder zakken.

Een goed gebouwde woning gaat moeiteloos 200 jaar mee.
Bouw je die op zandgrond, dan heb je 200 jaar geen omkijken.
Bouw je die op de klei, dan wordt het 200 jaar aanmodderen.

Of uit het perspectief van de bewoners:
Trouw (30-12-1998)

"...... De bewoners van Flevoland zien vanuit het keukenraam
hun eigen stukje Nederland gestaag naar beneden zakken.
Stefan Gerritsen werkt bij een van de vele tuincentra die
Almere rijk is en kent de klanten met verzakkende
achtertuintjes van gezicht: “Je ziet ze elk jaar weer terugkomen,
het zijn steeds dezelfde gezichten die veertig, vijftig zakken
tuinaarde komen ophalen.”
Zijn eigen achtertuin verzakt ook. Gerritsen schat de rijping
van zijn jonge poldertuintje op vier tot vijf centimeter per jaar.
Het huis van Gerritsen is geheid op een diepe, vaste laag
zandgrond maar de achtertuin niet. Die tuin is volgens Gerritsen
in tien jaar tijd al bijna een halve meter gezakt en daarom laat hij
om de twee jaar een kuub aarde storten. “Plus een kuub zand
 natuurlijk want mijn sierbestrating zakt ook.”
De geologen Ger de Lange en Chris Bremmer kunnen er na vier
uur intensieve uitleg over bodemdaling om lachen:
“Dat moet die man juist niet doen. Als hij er zand op gooit,
zakt zijn tuintje nóg sneller naar beneden......"

Gouden eeuw van de Nederlandse woningbouw

"Gouden eeuw van de Nederlandse woningbouw"
Zo noemde rijksbouwmeester Frits van Dongen
de Nederlandse woningbouw van de afgelopen eeuw.

Gouden eeuw van de betonklinker
was een betere benaming geweest.

Prachtige foto van Tryntsje Nauta.
Woonwijk ten Noorden van Groningen.
De betonklinkers, de geparkeerde auto's
en dan dat Jongetje met die geit.
Beter kun je de problematiek van de Nederlandse
nieuwbouwwijken niet samenvatten.